Stoer begin ik met borstvoeding, eindelijk krijgen mijn borsten de functie waar ze voor zijn bedoeld maar na 10 dagen ben ik het zat, iedere keer bijna 2 uur voeden, een uurtje “pauze” en ik kan weer aan de bak, ik voel me letterlijk leeggezogen en veel meer dan de binnenkant van het kinderkamertje zie ik niet. Het gaat tegen al mijn moedergevoel in, het voelt alsof ik faal, ik voel me schuldig, maar uiteindelijk zie ik ook wel dat de fles net zo goed is, me heel veel tijd scheelt, dat de meisjes rustig en ontspannen zijn en zelf kom ik ook wat meer aan mij toe.

Ik vind een manier om ze zo rustig mogelijk te laten drinken, natuurlijk is het gezellig op schoot, maar met twee meisjes die tegelijk aan de fles willen en één paar handen, wordt het wel goochelen, dus ieder de fles in bed, handdoek opgerold naast het hoofdje, tuttepopje onder de fles en genieten maar.

Ze groeien gestaag, wat zeg ik, enorm, ze hebben met twee grote ouders natuurlijk sowieso al een voorsprong maar bij iedere controle op het consultatiebureau zitten ze ver boven de curve van hun toekomstige franse klasgenootjes. En zo gaan we de zomer in, het is heerlijk weer, we zitten veel in de tuin, alle gasten zijn vertederd door de meisjes en we genieten. Het is zo verschrikkelijk leuk om te zien hoe ze slapen in de tuin, hoe ze nieuwsgierig alles in zich opnemen.

Mina Marie is zeer geïnteresseerd in de wereld om haar heen, Janna Lotte bekijkt het wat meer van een afstand, zowel innerlijk als uiterlijk verschillen ze echt enorm. De meeste mensen kunnen ze in eerste instantie nauwelijks uit elkaar houden, maar na een aantal dagen beginnen hen ook de verschillen op te vallen. Ik ben er erg blij mee dat ze ieder een eigen ikje hebben, het zijn tenslotte twee individuen die toevallig tegelijk verwekt zijn. En dat wil ik zoveel mogelijk benadrukken in de opvoeding, na alles wat ik heb gelezen en gehoord, voelt dat als het juiste, dus iedere dag weer prijs ik de verschillen en benadruk de eigenheid van ieder kind. Natuurlijk ontkom je niet aan vergelijken, ik probeer ze bewust één voor één aandacht te geven en merk dan ook dat ze zich samen maar ook los van elkaar ontwikkelen.

Patrick geeft Janna Lotte extra aandacht omdat we allebei het vermoeden hebben dat ze het de laatste maanden in mijn buik erg zwaar heeft gehad, ze zat volledig klem onder haar zus en is ook met een iets scheef gezichtje geboren. Dit is gelukkig al binnen enkele uren na de geboorte weggetrokken, maar we merken dat ze erg behoefte heeft aan bevestiging en waardering. En zo veranderd ze van een wat schuwer meisje na een paar maanden in een enorme lachebek. Wat een beetje extra aandacht wel niet kan doen.

Ik vind het een uitdaging en tegelijkertijd ook een gemak, een tweeling. Iedereen vraagt of het niet heel veel werk is, ja want alles is dubbel, nee want omdat ze samen zijn is het makkelijker, gewoon alles twee keer doen.

De dagen glijden zo ongemerkt in elkaar over en voor we het beseffen is het seizoen weer voorbij, hebben we het terrein weer aan onszelf en begint er weer een nieuwe fase.
Kortom, groots genieten hier op de berg in Frankrijk.